من پسری چهارو نیم ساله دارم به نام فرهان و برادری ...

باسلام. خواهر گرامی تولد فرزندی جدید استرس مهمی برای فرزند اول است، این اتفاق تغییرات قابل توجهی در رابطه والدین با فرزند بزرگتر در پی دارد، تعجبی ندارد که مادران به دنبال تولد فرزند دوم، وقت کمتری برای فرزند اول بگذارند و حتی تنبیه ها و کنترل های والدین نسبت به قبل بیشتر شود. و با واکنش های معمول کودک از قبیل، بیشتر شدن دفعات ایستادگی مقابل والدین، بیشتر شدن عصبانیت، پرخاشگری، چسبیدن به والدین، ناراحت شدن از جدایی، جداکردن فرزند کوچک از خانواده با رفتارهای تهاجمی روبرو شوید، حتی در این دوران شاید رفتارهای واپسروی مانند مشکلات مربوط به توالت رفتن یا پناه بردن به شیشه ی شیر هم دیده شود که این رفتارها بیشتر حاکی از یک نوع تقلید یا ادا درآوردن کودک بزرگتر است، یعنی نوعی حل مسئله یا راهبرد است که فرزند بزرگتر با آن می خواهد اطمینان حاصل کند پدر و مادرش از او مثل فرزند نورسیده مراقبت خواهند کرد. اما خوشبختانه بالا گرفتن مشکلات هیجانی کودک بزرگتر و نورسیده موقتی است، تعجبی نخواهد داشت که تقریباً تمام بچه های خردسال به تولد فرزندی جدید در خانواده واکنش منفی نشان دهند با این حال واکنش منفی اکثر بچه هایی که مشکلات خلق و خو ندارند ظرف 1 الی 2 سال کاملاً برطرف خواهد شد. شما نیز مهم ترین کاری که لازم است انجام دهید و به بستگانی که با کودکتان در ارتباطند گوشزد کنید این است که به جای آنکه مدام فرهان را به خاطر حسادت و لجبازی سرزنش یا تنبیه کنید سعی کنید با درگیر کردن او در مراقبت از فرزند نورسیده، با تبدیل این نگهداری به تجربه ای مشترک و همچنین با بازی کردن نقش الگویی که به نوزاد به عنوان شخصی دارای نیاز و احساس احترام می گذارد، می توانید زمینه ای بچیند تا فرزند بزرگتر با این واقعه به نحو مثبتی سازگار شود. مثلا می توانید از فرزند اولتان بخواهیدپوشک نوزادتان را بیاورد، شیشه او را بگیرد، او را وارسی کند و خلاصه از اینگونه کارها انجام بدهد. و شما و همسرتان تعامل فرزند بزرگتر با نوزاد را طوری تنظیم کنید که نوزاد به فرزند بزرگتر پاسخ دهد. در عین حال رفتارهای محبت آمیز فرهان را تقویت کنید مثلا بگویید، "ببین داره نگاهت میکنه، مثل اینکه خوشش می آید که اینقدر نرم بغلش میکنی" یا "ببین به تو می خنده ، از اینکه این شکلک را درآوردی خوشش اومده" در نهایت کارها و وقتتان را طوری تنظیم کنید که گاهی اوقات فقط به فرهان توجه کنید و با او بازی کنید. حتی اگر این توجه محض 10 تا 15 دقیقه در روز باشد هم می تواند راه را برای سازگار شدن کودکانتان هموار کند. و نکته ی مهم تری که لازم است به آن توجه کنید این است که اهمیت دادن به ظرفیت ها و توانایی های فرزند بزرگترتان (در مقایسه با نوزاد) می تواند جلوی بسیاری از رفتارهای پرخاشگرانه او را بگیرد. مثلا گاهی اوقات حتی اگر برای مدت کوتاهی هم که شده نگهداری از پسر کوچکترتان را به فرهان بسپارید، در مورد اسباب بازی ها هم تاکید کنید، که این اسباب بازی توست ولی اگر دوست داری می تونی با برادرت بازی کنی، یا اینکه از او بخواهید فرزند کوچترتان را سرگرم یا ساکت کند. با این رفتارها فرزند اول به این نتیجه می رسد که نه تنها نوزاد جای او را اشغال نکرده بلکه از او نیز برای تربیت برادرش کمک می خواهید و بچه ها این حس افتخار را به خوبی درک خواهند کرد.